Verslag bekermatch Bondgalm.Bos – VK Volksunie 5-3

Omdat grootse daden een podium verdienen, brengen we deze keer verslag uit van één enkel duel: de zenuwslopende bekerstrijd tegen VK Volksunie op zondag 13 oktober. Nadat we allemaal onze stem hadden uitgebracht voor onze teamgenoot Yannick, was het eindelijk tijd om weer op ons thuisveld te spelen. De omstandigheden waren als uit een droom: een fris herfstzonnetje, een perfect gazon, een sportieve tegenstander, en niet minder dan zestien (!) strijdlustige spelers. Dit kon gewoon niet mislopen, toch?

Eerst het minder goede nieuws: we hadden opnieuw flink wat afwezigen. Kapitein Jurgen Rooms was uitgeschakeld door een ribblessure (of was het padelblessure) en ook Wouter Janssen en Steven De Graeve, zowat de ruggengraat van ons team, waren niet van de partij. Axel De Bondt was terug na zijn schorsing, maar koos voor een weekendje weg; onze topschutter Leenderd zat op een verjaardagsbrunch, en horecabaas Timmy Callaerts sloot zijn bruine kroeg pas om 7 uur ’s ochtends. Zelfs Carl en Jasja waren afwezig. Toch stonden er zestien dappere soldaten klaar om de strijd aan te gaan tegen Volksunie, een team dat altijd paraat lijkt met een voltallig elftal.

Coach Peter Claus besloot tot een gewaagde zet en liet zijn mannen opdraven in een 4-3-3 formatie zonder klassieke verdedigende middenvelder. Preben nam plaats in het doel, met Jens, Thomas, Jeroen en Bart Maes als waakhonden in de verdediging. Het middenveld bestond uit Bram, Geert en de onverzettelijke Ortwin, terwijl Bart Everaert en stemmenkanon Yannick De Maere de flanken voor hun rekening namen. Vooraan was het aan Andy om de linies te breken. De bank bood slechts een handvol verdedigers; Koert, Tom, Tim en Wannes stonden paraat om in te vallen.

Kris Speelman had nog maar net de match op gang gefloten of het was bij de eerste kans al meteen raak. Slechter konden we niet starten. De bal werd in het pak gespeeld en tussen een veld van benen trapte een speler van de tegenpartij de bal genadeloos in de korte hoek binnen: 0-1. We begonnen dus eigenlijk de match met een achterstand en het was duidelijk dat we geen cadeautjes zouden krijgen. Onze jongens bleven echter voetballen en de bal ging vlot rond; qua balbezit was het duidelijk Bondgalm dat het laken naar zich toetrok. Vooral Ortwin was niet van de bal te houden. Na ongeveer 25 minuten zette hij zich goed door en zijn strakke pass werd door Bart Everaert met links (!) in doel geknald. De 1-1 was dan ook verdiend. Bram heerste op het middenveld en kopte zowat alle ballen weg, Ortwin was onverzettelijk en sterk in balbezit en ook Geert liep ‘vuile’ meters voor de ploeg. Achteraan stond de verdediging, met een stevige Jeroen en een zelfverzekerde Thomas, hun mannetje. Inmiddels moest Andy wel naar de kant met een blessure en mocht Tim even opdraven als spits vlak voor het rustsignaal. Maar aan de ploeg die er stond, werd niet gesleuteld.

Tijdens de rust werden er enkele aanpassingen doorgevoerd. Yannick mocht in de spits gaan ‘lopen’ en Tim kwam op zijn vertrouwde positie als linksachter te staan. Hierdoor verhuisde Bart Maes naar de linkerflank; het bleek een meesterzet van onze Kleine Generaal in samenspraak met de CEO Sports. We kwamen vol vertrouwen uit de kleedkamers, maar nadat de match weer op gang werd gefloten, was ineens Volksunie daar weer. Net zoals aan het begin van de wedstrijd was de eerste kans na de rust voor de tegenstander. Als een duivel uit een doosje kwam hun spits 1-op-1 met doelman Preben, maar de afwerking raakte de paal en zo kwam de bal terug in het spel. Deze bal werd ontzet door onze verdedigers en in een razendsnelle counter kon Ortwin in twee keer de verdiende 2-1 voorsprong binnenknallen. Maar Volksunie is een ploeg waarmee je nooit klaar bent, en bij hun tweede échte kans hingen de bordjes alweer gelijk: 2-2. Alles was ineens te herdoen.

Maar Bondgalm rook zijn kans en de bal bleef goed rondgaan. Volksunie was achterin kwetsbaar en onze flanken rolden regelmatig de defensie op, zonder grote kansen echter. Bart Everaert werd diep gestuurd en de doelman van Volksunie kwam te onbesuisd uit, waardoor hij de bal aan de rand van de backlijn eenvoudig (en weer met links) kon binnentrappen: 3-2. Het bleek een genadeslag voor Volksunie, want nadien kwamen ze nauwelijks nog in het spel voor. Bondgalm, onder impuls van een ijzersterke Ortwin en Bart Maes, ging voluit voor de winst. Omdat Timmy, inmiddels wel al gearriveerd maar nog niet ingevallen, niet op het veld stond, mocht Bart Maes de vrije trappen vanop links nemen. Bij de eerste was het meteen al raak via een penseelstreek van ruim 20 meter in de bovenste hoek: 4-2. En nog was het niet gedaan, want Bart was gretig als nieuwbakken flankspeler, alsof hij er al jaren speelde. Twee minuten na zijn vrije trap plaatste Bart een voorzet vanop links heerlijk binnen in de kruising: 5-2. Met nog een kwartier te spelen mochten ook de reservespelers opdraven en kwam Bondgalm nog amper in de problemen. De 5-3 was dan ook nog een cadeau met een strik eromheen, maar amper een voetnoot in deze oververdiende overwinning.

Na de wedstrijd werden er lekkere hamburgers gegeten en doorgespoeld met een groot pintje (voor MOTM Bart Maes) en een klein Amaretto’ke voor de rest. Ere-voorzitter Rudy pinkte nét geen traantje weg en genoot van zijn Orvalleke. En ook van het feit dat Bondgalm weer ‘leeft’, dat we ongeslagen aan de leiding staan en dat we verderbekeren. En dat we hopelijk elke week met 16 spelers mogen spelen. En ons stemmenkanon Yannick? Die werd nog verkozen ook, of hoe zeggen ze dat? De perfecte dag op alle fronten!

Bondgalm speelde met: Preben, Jens (Koert), Thomas, Jeroen (Wannes), Bart Maes, Bram, Ortwin, Geert (Timmy), Bart Everaert, Andy (Tim) en Yannick (Tom).