Speeldag 6 tot 11: zes punten voorsprong met 31 op 33

Eind november worden de dagen korter en donkerder, de temperatuur daalt en de warme kledij komt weer tevoorschijn. Bij Bondgalm schijnt de zon tegenwoordig altijd, want onze jongens zijn bezig aan een ijzersterk seizoen. Na een foutloze start zetten ze dit elan verder en plaatsten ze zich ondertussen voor de volgende ronde van de beker. Onze achtervolgers laten hier en daar punten liggen, terwijl wij ons enige puntenverlies nog wisten recht te zetten. Daardoor blinken we aan de top van het klassement, en kunnen we stilletjes hopen op een mooi seizoenseinde.

Tegen onze gouwgenoten van Yunus Emre Hamme mochten we geen steken laten vallen. Deze ploeg stond nog puntloos laatste, dus een (afgetekende) overwinning was een must. Het eerste halfuur werd er weinig gevoetbald en misten we een aantal kansen, maar gelukkig maakte Wouter Janssen de bevrijdende 0-1. De veer leek gebroken bij de tegenstander, want voor de rust scoorden zowel Steven als Bart Maes, waardoor we met een comfortabele 0-3 konden rusten. In een wedstrijd die al lang gespeeld was, maakte Bram de 0-4, en daarna had niemand er nog veel zin in. Yunus scoorde de aansluitingstreffer, maar even later schudde Carl de 1-5 eindstand uit de voeten. Inpakken, wegwezen en hop naar de volgende week.

De week daarop stond de bekerkraker tegen Volksunie op het programma, waar onze jongens hun ambitie met veel verve en bravoure onderstreepten. Het verslag van deze wedstrijd vind je hier: https://bondgalm-bos.be/verslag-bekermatch-bondgalm-bos-vk-volksunie-5-3/

Een korte recap op het vorige seizoen, toen we KWB Elversele ontvingen. Toen kregen we een pak rammel met onze grootste thuisnederlaag in lange tijd: 1-6. Onze CEO Sports had ons dit al in onze oren geblazen, en zijn fysieke aanwezigheid voor de wedstrijd liet zich al snel voelen. Er werd weinig gemotiveerd en laconiek opgewarmd, alsof de klus al geklaard was – en dan weet je dat het moeilijk wordt. Na vijf minuten kwam hun spits alleen voor gelegenheidsdoelman Andy, die niet aarzelde en de 0-1 scoorde. Na de gelijkmaker van Geert leek er even weer hoop, maar achteraan zat het allesbehalve goed. In nauwelijks tien minuten liep KWB uit naar 1-4, wat enkele spelers ertoe bracht tijdens de rust eens serieus op tafel te kloppen. Het moest en kon veel beter, want we voetbalden te laks.

Het eerste kwartier na de rust was het aan Bondgalm om het laken naar zich toe te trekken. Na twintig minuten lukte dit via Leenderd, die de 2-4 hard binnenknalde. Enkele minuten later werd hij onderuit gehaald, waardoor Yannick de kans kreeg om vanop de stip 3-4 te maken..

…maar hij miste ondanks een goed getrapte penalty. Gelukkig bleven we vertrouwen houden en voetballen, wat een groot verschil was met de eerste helft. Toen Leenderd de 3-4 maakte, keerde het geloof terug. Met nog een kwartier te spelen zetten we alles op alles, en onze aanvalsgolven resulteerden in een tweede (terechte) strafschop die de gelijkmaker kon betekenen. Yannick gaf de bal aan Steven, en die…

…twijfelde niet en knalde de verdiende 4-4 tegen de touwen. Met nog enkele minuten te spelen probeerden we zelfs nog de overwinning te behalen, maar deze remonte was hoe dan ook indrukwekkend en toont aan dat we voldoende maturiteit in de ploeg hebben om minder momenten in wedstrijden recht te zetten.

Tegen de Blue Boys stonden de Kruibeekse beren klaar om ons te ontvangen. Op dat moment stonden zij vlak achter Bondgalm, wat hen extra motiveerde om er vol voor te gaan. Het werd een intense wedstrijd met een vooroorlogse uitslag. Bij de aftrap was het meteen Bondgalm die het initiatief nam. Geert scoorde de 0-1 via onze befaamde ‘corner uit het boekje’ en snel daarna voegde Leenderd alweer zijn goaltje toe. Ortwin, die ijzersterk speelde, kopte de 0-3 binnen uit een corner en Geert maakte na een halfuur al de 0-4. We dachten even de voet van de rem te nemen, maar toen Blue Boys plots de 1-4 maakten, waren sommige spelers al aan het rusten. Na de koffie lieten we het wat begaan, en na een strafschop en een snelle goal één minuut later, stond het ineens 3-4. Coach Peter wreef zich over zijn hoofd en voelde de bui al hangen, maar kapitein Jurgen haalde zijn goddelijke hand boven en tikte de 3-5 binnen. Op assist van Yannick scoorde Ortwin zijn tweede van de ochtend en ook Bart Maes mocht nog een vrije trap heerlijk binnenkrullen. Rechtsback Koert rukte zelfs mee op en maakte 3-8, waarna Blue Boys het twaalfde en dertiende doelpunt van de ochtend scoorde: 5-8. Wat een wedstrijd!

De kraker van de negende speeldag was een zevenpuntenmatch, waarbij we opnieuw VK Volksunie ontvingen. Bij winst konden we hen op zeven punten zetten. Volksunie was waarschijnlijk gebrand op revanche om hun oplawaai in de beker te herstellen. In een gesloten wedstrijd was er veel balbezit, maar het spel bleef te compact om echt grote kansen te creëren. Met de 0-0 ruststand was het dan ook duidelijk dat er vandaag geen dertien goals zouden vallen. Vlak na rust kwamen we echter héél scherp uit de kleedkamer – de donderpreek had geholpen. Binnen de minuut scoorde Leenderd de 1-0, waardoor we wat vrijer konden voetballen. Bondgalm was de betere ploeg, zonder echte extra kansen, maar bij Volksunie weet je het nooit. Op een diefje maakten zij gelijk en zo begon alles weer opnieuw. Maar Bondgalm bleef goed voetballen en tikte de bal vlot rond. Net nadat Bart Everaert op de paal kopte, zette Leenderd zich weer sterk door en knalde de verdiende 2-1 binnen. Met nog een kwartier te spelen verwachtten we een offensief van Volksunie, maar zij zaten door hun beste krachten heen en zo kon Bondgalm de match beheerst uitspelen. Wederom thuiswinst tegen Volksunie en wederom als de sterkste ploeg. We zetten hen op zeven punten en FC Koninckshof op zes, waardoor we ons terecht een fiere leider mochten noemen. En op deze mooie dag lieten we ook onze nieuwe ploegfoto maken.

De laatste wedstrijd van dit belangrijke drieluik was tegen FC Pandoering. Als er één ploeg is die gemotiveerd is om ons punten af te snoepen, dan zijn zij het wel. We wilden die zes punten voorsprong op de tweede plaats graag behouden, maar ons oud zeer dook weer op: ons keepersprobleem. Waar we wekelijks kunnen rekenen op Preben of Laurens, waren beiden nu niet beschikbaar, net voor deze match. En ook vorig seizoen, voor dezezelfde wedstrijd, hadden we geen doelman, en stond Yannick tussen de palen. In een wedstrijd waarbij we meerdere keren konden scoren, faalden we telkens in de afwerking, terwijl onze tegenstander amper gevaar stichtte. Toen het leek dat we met een scoreloos gelijkspel naar huis zouden gaan, ontbond Leenderd (alweer hij) zijn duivels. In het laatste kwartier maakte onze klassespits zijn negende en tiende doelpunt van het seizoen, waardoor we met 0-2 de overwinning binnenhaalden.

Op de elfde speeldag kregen we FC Kadoo op bezoek, een gevaarlijke tegenstander die de week ervoor nog FC Koninckshof had verslagen. We waren dus gewaarschuwd. Preben nam weer plaats in doel, maar helaas viel Ortwin uit tijdens de opwarming. Toch moest onze ploeg sterk genoeg zijn om geen kadoo’s uit te delen. In een slappe eerste helft kwamen we amper aan voetballen toe, omdat de tegenstander zich had ingegraven (niet op de parking), waardoor er weinig ruimte was. Vlak na rust kregen we een vrije trap en zette de gouwe ouwe Timmy zich achter de bal. Hoe hij het doet, weet niemand, maar met een schouderkapriool belandde de bal met een boogje achter de verbouwereerde doelman van FC Kadoo. Het was meteen het teken om door te drukken, en daar was Leenderd alweer, die de 2-0 prima afwerkte. Maar het moment van de ochtend was voor Bram. De meewind zat goed en de doelman stond iets te ver uit zijn doel, waardoor Bram de bal vanuit eigen helft wondermooi over de doelman heen trapte – een herhaling van zijn huzarenstukje op Spaans Kwartier. Nadien werd er niet veel meer gevoetbald, pakten we enkele onnodige gele kaarten, en Wouter kreeg zelfs rood na een onschuldige duw als revanche voor een eerdere charge. Het bleef 3-0, en daarmee was alles gezegd.

De komende weken is het programma minder zwaar dan in oktober en november, maar dat zijn vaak de wedstrijden waar je punten kunt laten liggen. Bondgalm staat na 11 speeldagen verdiend op de eerste plaats en ziet alleen Volksunie en Koninckshof aanklampen. Met de voorsprong van zeven punten en nog twee wedstrijden te spelen in de heenronde, zijn we alvast herfstkampioen. Maar uiteindelijk betekent dat weinig meer dan iets tijdelijk. Vooral maart 2025 wordt een beslissende maand.

Speler van de maand

Het is heel moeilijk om er eentje uit te kiezen, maar als we dan toch moeten, gaat de keuze naar Bart Maes. Een ware gesel voor zijn tegenstanders door zijn tomeloze inzet en drie longen die hem tot de laatste seconde alles laten geven. En als hij dan ook nog eens enkele wondermooie goals maakt, of het nu via een vrije trap is of niet, op beslissende momenten, dan is deze erkenning meer dan terecht! Proficiat, Bart!

Topscorers (15 (!) spelers voor 42 doelpunten)

Leenderd 11
Yannick 4
Ortwin 4
Geert 4
Bram 4
Jurgen 3
Carl 2
Steven 2
Bart M 2
Andy 1
Wouter 1
Bart E 1
Tom V 1
Koert 1
Timmy 1