Speeldag 1 tot 5: Alles prima, op één schoonheidsfoutje na…

Na het absolute rotseizoen van 2022-2023 willen we er alles aan doen om ons jubileumjaar 2024 in mooie rood-witte verf te zetten. Het plein werd ingezaaid, netten werden vervangen (danku Exsil) en een lading jong en vers bloed werd in onze selectie gepompt. Dankzij onze CEO Sports beschikken we over een stevig uitgebalanceerde kern met de nodige ervaring en jong geweld, de job van trainer was nog nooit zo eenvoudig bij Bondgalm.Bos. Wordt dit het seizoen van de heropstanding?

Tijdens de eerste speeldag ontvingen we FC Spaanskwartier, een tegenstander die om uitstel had gevraagd omdat het leeuwendeel van hun spelers op Crammerock zou vertoeven, of daar toch nog de gevolgen van zou dragen. Wij stemden in met dit uitstel, maar een archaïsche wet in een stoffige pagina van de Walivo-codex besliste daar anders over. We citeren de codex, opgesteld in het jaar 1891: “Wees gewaarschuwd, gij die deelneemt aan de edele sport van voetbal, dat gij u tot drie weken voorafgaand aan het vastgestelde uur van de wedstrijd tot de oude raad van sport en gerechtigheid van Walivo moet wenden, indien gij verlangt naar uitstel van uw strijd op het groene veld. Kortere termijnen zullen niet worden getolereerd, en de eeuwige bal van competitie zal onverbiddelijk rollen op de vastgestelde dag, zonder acht te slaan op uw smeekbeden om verademing.” Met andere woorden, de wedstrijd moest doorgaan. Zeven dapperen daagden op, waarvan zelfs eentje zonder voetbalschoenen. Niet leuk voor beide partijen. Het werd dan ook een wedstrijd die er nooit één van, de 7-0 winst is dan ook maar een voetnoot in dit debacle. Carl scoorde een zuivere hattrick, en ook Jurgen, Geert en nieuwkomer Quinten deden de netten trillen.

Op speeldag twee, meteen een stevige tegenstander: SK Post. De ideale kans om de verloren halve finale in de bekercompetitie door te spoelen. De bal rolde nog maar net of daar was Carl al die zijn vijfde goal al maakte van dit seizoen. De tegenstander, die minder gemotiveerd bleek dan we gewoon waren, onderging het spel en het werd eenrichtingsverkeer richting het Sinaaise doel. Jammer genoeg werd er teveel met de kansen gemorst en zo was het nog ‘maar’ 0-1 met de rust. Tijdens de rust gaf keeper Yves aan dat hij niet verder kon, dus moest onze bebaarde invallersdoelman Dimitry zijn rol vervullen. Als een ware zwarte panter ranselde hij alle schoten uit zijn doel, als waren het vallende dakpannen. Zo verliep alles voor de rest van een leien dakje, ware het niet dat ons volbloed raspaard Yannick de eindstand aandikte tot 0-2. Het had even goed 0-10 kunnen zijn, want het doelkader trilde verschillende keren en kansen werden vakkundig de nek omgewrongen. Maar goed, winst en 6/6.

Onze volgende thuismatch was tegen FC Cado, normaal gezien nooit een cadeau om tegen te spelen. Deze duchtige tegenstander werd meteen naar de keel gegrepen. Dankzij doelpunten van Quinten, een streep van Yannick en een actie van Bart was het al 3-0 na 20 minuten. Daarna viel de wedstrijd stil en kwamen er geen uitgesproken kansen meer. Tijdens de rust werd besloten om onze briesende en geelgeboekte kapitein naar de kant te halen om hem een rode kaart te besparen. Hierdoor viel er een gat in het middenveld en, ondanks de 4-0 van Bart, kwamen we niet meer in de match. Meer zelfs, FC Cado scoorde onze eerste tegendoelpunten, waarvan twee op penalty. Vooral de laatste penalty was vrij dubieus, aangezien zelfs de tegenstander niet snapte wat er aan de hand was. Het was dus 4-3 en zo werd het alsnog bibberen tot op het einde. De 9/9 was anders wel dubbel en dik verdiend.

Speeldag vier werd héél pittig, want we mochten naar Volksunie. Een hele sterke tegenstander tegen wie elke wedstrijd altijd bikkelen is tot het bittere einde. Wegens blessure van doelmannen Yves en Preben en de afwezigheid van onze bebaarde derde keeper, mocht Tjorven aantreden als derde doelman van Bondgalm in vier wedstrijden. De tegenstander startte sterk en kon al na 10 minuten scoren, weliswaar vanuit buitenspel, maar daar kon de scheidsrechter niet aan doen aangezien die op ruim 50 meter afstand van de fase stond. Gelukkig kon Jurgen, die voor zijn eerste fout meteen geel kreeg, sterk antwoorden met de 1-1 enkele minuten later. De wedstrijd kabbelde verder en het was dan ook een logische 1-1 ruststand. Tien minuten in de tweede helft begon de miserie. Terwijl er eerst een fout werd gemaakt op Jurgen mocht deze verderspelen en zette hij zijn lichaam om de bal af te schermen. Een speler van Volksunie werd zo afgeblokt en de scheidsrechter, die eindelijk eens uit de middencirkel kwam, zag er een fout in. Meer nog, hij zag er zelfs een gele kaart in. Sterker nog, een tweede gele kaart. Na heel wat discussie leek de arme man niet te weten wat hij moest doen, behalve dat hij zijn beslissing niet wou terugdraaien. We moesten dus verder met tien spelers en meteen gooide de tegenstander enkele verse soldaten op het veld. Met nog een kwartier te spelen was het al 3-1 en kregen we een lichte strafschop ter compensatie van al die onkunde. Yannick schilderde de elfmeter in de winkelhaak alsof hij het op kousenvoeten deed, maar de 3-2 was wel de einduitslag. Tegen twaalf man is het niet evident met tien spelers, maar we vochten voor wat we waard waren. Het mocht niet zijn.

Tijd om de rug te rechten op speeldag 5 tegen VK Were Di. Ons doelmannenprobleem nam grotere proporties aan, waardoor speler Tom DS in doel moest plaatsnemen. We verwelkomden enkele nieuwe spelers, waaronder Axel, Jonas en Tim. Net als tegen SK Post was het eenrichtingsvoetbal, dit keer tegen een tegenstander die gekomen was om zich in te graven. We kregen dan ook de kansen, maar bij het eerste schot tussen de palen was het meteen bingo en 0-1 tegen de gang van het spel. Vlak voor rust kon Yannick vanop de stip gelijkmaken en dit doelpuntje kwam op het juiste moment. Na de rust bleef het zoeken naar de verlossende treffer en verdiende voorsprong, maar het venijn zat in de staart van de wedstrijd. Na een opzichtige fout binnen de zestien mocht Yannick terug een elfmeter omzetten, een hele belangrijke. Via de paal werd het 2-1 en we dachten onze schaapjes op het droge te hebben. Bij een vrije trap na 85 minuten besloot iemand van Were Di om, voor de tweede keer in de wedstrijd, naar ons doel te trappen. Wat een raket was dat, onhoudbaar in de winkelhaak. Doelman Tom liep een verkoudheid op en Were Di scoorde twee keer na twee ballen tussen het kader. Onze jongens lieten het hoofd niet hangen en bleven doordrukken. Eerst raakte Gilles nog de binnenkant paal, maar in het absolute slot kon Jasja de oververdiende winninggoal maken. 3-2, oef!

Met 12/15 mogen we spreken van een goede start en staan we op een mooie tweede plaats achter het ongeslagen VK Volksunie. De wedstrijden volgende maand worden pittig, met tegenstanders als FC Koninckshof, Pandoering en FC Bospark.

Speler van de maand:

Yannick Maerrasco

In het schouwspel van het voetbalveld, blinkt Yannick helder uit,
Met een schot van staal, een kogel zonder luid gebruis recht vooruit.
Een ijskonijn vanaf de stip, kalm en vastberaden,
Elke penalty doelgericht, zijn tegenstanders verbluffend, zonder mededogen beraden.

Maar bovenal, een hart van goud, een warme ziel in zijn gespeel,
In de Permentier-arena, straalt hij als een zonnige kroonjuweel.
Yannick, speler van de maand, we eren je met lof en eer,
Voor je kracht, je precisie, en je warmte keer op keer.

Topschutters:

Carlos Bracca 5
Yannick Maerrasco 5
Jurgen 2
Quinten 2
Bart 2
Geert 1
Jasja De Ketelaere 1