Speeldag 11 tot 15: Negen punten achterstand en bekeruitschakeling

We hebben al leukere verslagen geschreven. Halverwege het seizoen zit het er eigenlijk al zo goed als op. VK Volksunie blijft de ongenaakbare leider met slechts één verliespartij en negen punten voor op Bondgalm Bos. Bovendien werden we door hen ook uitgeschakeld in de beker en zo stevenen we af op een seizoenseinde waar we enkel nog de tweede plaats mogen ambiëren. Ons keepersprobleem leek even opgelost, maar wederom moesten we naar oplossingen zoeken. Desondanks blijven we een ploeg met voldoende kwaliteit om als collectief blok ervoor te zorgen dat onze doelman zo weinig mogelijk werk krijgt. En als het eens nodig is, dan redt de Zwarte Panter uit de Loystraat al eens de meubelen. Een verslagje van de laatste maanden…

Over de bekerwedstrijd op 26 november kunnen we kort zijn. Het werd 7-2 op het veld van Volksunie, waarbij we na een 3-0 nog terugkwamen tot 3-2. Maar tegen een uitgekookt Volksunie dat steeds voldoende en kwalitatieve wissels kan doen, waren onze jongens niet opgewassen. De 7-2 was overdreven, maar alleszins wél verdiend. Alles op de competitie dan maar?

Op 3 december kregen we bezoek van Zeemeermin, een ploeg die de competitie héél sterk was gestart maar nadien een terugval kreeg. Deze ploeg is nooit te onderschatten en we vatten de match dan ook sterk aan! Na een halfuur was het al 3-0 door goals via Gilles, Steven DG en een own-goal. In de tweede helft lukte Ditmir, stilaan sterker en sterker, zijn eerste doelpunt voor Bondgalm. Zelfs Wannes kon onder het goedkeurende oog van onze geschorste CEO Sports zijn doelpunt meepikken! Gilles maakte nog zijn tweede en uiteindelijk moest onze Zwarte Panter zich maar twee keer omdraaien terwijl de match al lang gespeeld was. De 7-2 was dan ook een deugddoende overwinning.

De week erna mochten we naar Blue Boys, traditioneel een stevige tegenstander. En zeker op hun zware veld zag het er naar uit dat het een fysiek intense match ging worden. Net zoals tegen Zeemeermin namen we een blitzstart. Ditmir kon zijn goede match van de week ervoor bevestigen met een vroege 1-0 en Yannick mocht na 10 minuten de 2-0 omzetten vanaf de stip. Nochtans zou Bart graag eens een penalty trappen, maar op het moment zelf durft hij de bal niet op te eisen ;-). Toen de 1-2 viel was onze nieuwe doelman Preben geklopt, bij de eerste echte kans van Blue Boys, na een frommelbal in de kluts. Gelukkig achtte Pieter zijn moment dan gekomen. Onze nieuwe aanwinst van Sombeke kreeg de bal in de voeten op eigen helft. Op Messiaanse wijze vertrok hij vanin de middencirkel en dribbelde vier man op power voorbij om de bal tegen de netten te knallen. De talrijke supporters van Blue Boys konden hun ogen niet geloven. Wat. Een. Goal. In dit delirium werd tijdens de rust al eens geproefd van de Amaretto die ons was geschonken door onze sponsor Blijf Jong, maar er kwam nog een helft! Bartje scoorde de 1-4 en na een klein uur spelen maakte Pieter zijn tweede van de match én in dienst van Bondgalm Bos. Bij een 1-5 stand kon de riem eraf en speelden we de match volwassen uit. En ook de drie flessen Amaretto waren nadien snel uit. Dit was meteen ook de laatste match van 2023.

Op vraag van Spaans Kwartier werd de match van 7 januari uitgesteld en speelden we op 14 januari onze eerste match uit de terugronde tegen SK Post. Een ploeg die ons graag het vuur aan de schenen legt. Wederom nemen onze boys een blitzstart en onze Baskische aanwinst Wouter J scoort in zijn eerste match in maanden al na drie minuten. Bondgalm domineerde het spel en Bartje kan op het halfuur 2-0 maken. Na een uur spelen kabbelt de wedstrijd al een tijdje verder en wordt het plots 2-1, compleet onverdiend. Tijd om wakker te worden, en dan staat Quinten paraat om de 3-1 te maken, tien minuten na de 2-1. Na de wereldgoal van Pieter de week ervoor dacht Gilles: “zoiets kan ik ook”! Met een streep vanop ruim 25 meter knalt hij de bal loeihard in de kruising. Bam, 4-1 en boeken toe.

Op 21 januari en de dagen ervoor had het overal gesneeuwd, maar toch besliste het bestuur van Walivo om geen enkele match af te lasten. We mochten dus met 20 mensen naar FC Cado in Stekene rijden om daar de match ter plaatse te laten aflassen door de scheidsrechter. Meer zeggen we er niet (meer) over, maar dit kon op een andere manier opgelost worden.

Met een frisse kop konden we ons dus spitsen op de ‘match van het jaar’ de week nadien thuis tegen Volksunie. En net wanneer het voor de knikkers is doemt weer het keepersprobleem op. Preben besloot om zijn kans te wagen bij een tweedeprovincialer, en dat wordt hem zeker gegund maar de timing kon niet slechter zijn. Onze back-up Tjorven haakte ziek af en dus moest Tom DS weer plaatsnemen in doel tegen de sterkste ploeg uit de reeks. Uw reporter kon de match niet bijwonen, en misschien was dat wel goed omdat ik er dan ook weinig kan over schrijven. Na een kwartier werd het 0-1 en op het halfuur kon topscorer Carl milderen tot 1-1. Volksunie duwde door, scoorde nogmaals, en na een strafschop werd het 1-3, vlak voor rust. Ondanks de moedige strijd was de tweede helft ook een maat voor niets, en op onorthodoxe wijze werd het zelfs nog een overdreven 1-5. Volksunie vierde alsof ze al kampioen waren en bij Bondgalm beseften we dat het effectief nu wel definitief voorbij was, zowel beker als competitie.

Onze CEO Sports pepte de ploeg nadien op:

Het heeft niet mogen zijn gasten. Spijtig van het (overdreven) verlies vandaag mor vooral van den titel. Tis precies of we nu degraderen terwijl we nog altijd op een sterke 2e plaats staan. Laat ons nog de rest van het seizoen afwerken op een ontspannen manier met liefst iedere week 15 man. Daarvoor is voetbal een ploegsport en is Bondgalm een té ferme ploeg om bij te spelen.”

De uitgestelde match de week nadien (4 februari) kon dan ook op weinig bijval rekenen. De verplaatsing naar Spaans Kwartier is ver en de timing was ongelukkig. Enkele jongens kampten met kwaaltjes en waar we zaterdagavond nog met 12 man zouden zijn konden we ’s morgens maar 10 spelers verzamelen. Dat zijn er 5 minder dan de 15 waarover onze CEO Sports het de week ervoor had. De nieuwjaarsreceptie van de nacht ervoor duurde tot 1u30 en onze T1 Stefaan kon niet mee wegens verjaardagsverplichtingen. Vele spelers hadden kleine oogjes, maar gelukkig was er voldoende kwaliteit aanwezig om ons niet te laten afslachten en het kleine veld van de tegenstander speelde hierbij ook in ons voordeel. Onze Zwarte Panter uit de Loystraat nam weer plaats in doel, aan de overkant stond den Buffon van Linkeroever die zijn medemaats ‘druifjes’ noemde. Maar gelukkig kwamen we geconcentreerd aan de aftrap, en de opgestoken middelvinger van onze T2, na de vraag of hij nog iets wou zeggen, werkte als een lap op een stier. Na tien minuten was het echter Spaans Kwartier dat kon scoren, maar we lieten de kopjes niet hangen. Voetballend waren we beter, maar echte kansen kwamen er maar niet. Spaans Kwartier morste met de kansen, maar na een halfuur konden ze met een gelukje (en een hakje) de 2-0 maken. Dat kwam even aan, maar we waren echt wel de betere ploeg. Ditmir speelde ijzersterk en zette Pieter alleen voor de roze brulboei om die ook staalhard te kloppen. Het moet gezegd, de keeper van Spaans Kwartier had zijn ploeg al met enkele mirakelsaves rechtgehouden. Ruststand was 2-1.

Het moraal zat goed, de alcohol van de avond voordien verdampt en met veel goesting startten we de tweede helft. Ditmir, weer hij, zette Pieter, weer hij, op weg naar de 2-2 en dan achtten we ons moment gekomen om door te drukken. In minuut 70 trapte Axel, eindelijk terug na zes weken schorsing, een corner. En kijk eens aan, de 43-jarige gelegenheidsaanvaller Tom V kon de hoekschop eenvoudig binnenkoppen. We stonden zowaar 2-3 voor! Vanaf dan trapten sommige jongens wat op hun adem waardoor Spaans Kwartier veel ruimte kreeg. Uit de talloze kansen die ze de nek omwrongen viel de bal dan toch eens goed en werd het 3-3. Met nog tien minuten op de klok was er voor het eerst twijfel. Gaan we de 3-3 verdedigen of drukken we door? Onze twee spitsen werden bestookt met lange ballen en Pieter (weer hij) kon de roze keeper, die te wild en te Antwerps uitkwam, verschalken met een subtiele kopbal: 3-4. Zijn derde goal al. Vanaf dan was het pompen of verzuipen. De scheidsrechter werkte ook niet mee, want die strooide met kaarten als het een lieve lust was. Tom V slikte twee gele kaarten op vijf minuten en de scheids (die ge niet refke of slimmen moogt noemen, enkel mijnheer) liet maar liefst acht minuten overspelen. Uiteindelijk plooide Bondgalm met negen spelers, maar breken deden we niet. De 3-4 was dan ook een terechte en deugddoende uitslag. Het seizoen is nog lang, maar op deze manier smeden we aan onze groepsgeest. Zelfs met tien kunnen we winnen!

Na dertien matchen staan we met 27 punten al negen achter op Volksunie, tegen wie we drie keer verloren (competitie x2 en beker). Het onnodige verlies tegen KWB Elversele en de verbeten match tegen Pandoering doen ons bijgevolg de das om. Maar onze jongens gaan gewoon vol voor plaats twee en kunnen alleen maar hopen op puntenverlies van de fiere leider. ’t Is mathematisch nog zeker, zeker? 🙂

Speler van de maand(en):

Tom De Smedt, de Zwarte Panter uit de Loystraat, was al een clubicoon en redt ons nu zelfs uit de nood wanneer we hem het meeste kunnen gebruiken. Jammer genoeg is dit zijn allerlaatste seizoen, maar we zijn hem enorm dankbaar dat hij nog zoveel voor ons kan betekenen. Als er iemand een vermelding krijgt voor de laatste maanden en matchen, is hij het wel. Merci topper! 😉

Topscorers

Carl 9
Yannick 8
Gilles DK 7
Pieter 5
Jonas 4
Steven 4
Bart 4
Jurgen 3
Quinten 3
Ditmir 2
Geert 1
Jasja 1
Koert 1
Timmy 1
Tom V 1
Wannes 1
Wouter 1