Round-up na de heenronde seizoen 22-23

Om als uittredend kampioen het seizoen nadien je naam als kampioen te bevestigen, mogen er niet teveel dingen mislopen. Het jaar van de bevestiging is altijd moeilijker dan het kampioenenjaar zelf. Zo blijkt ook bij Bondgalm.Bos. Na een moeizame start kenden onze jongens veel ups, maar tegelijk ook veel downs om nog aanspraak te maken op een verlenging van de titel. Dit seizoen legt SK Post onze titelconcurrent van vorig seizoen, FC Bospark, het vuur aan de schenen. Voor Bondgalm.Bos is dit seizoen enkel een rol als meeloper of misschien ook wel scherprechter weggelegd. We eindigden de heenronde op een teleurstellende zesde plaats, op 19 (!) punten van de foutloze leider FC Bospark.

Onze eerste thuiswedstrijd van het seizoen begon nochtans veelbelovend. Tegen een enthousiast VK Volksunie, kwamen we op voorsprong en diep in de tweede helft werd het plots 1-1 en 1-2, maar op het einde konden we nog de verdiende 2-2 aantekenen. De ‘kalendercommissie’ van Walivo toverde uit hun hoed dat we van onze eerste zes wedstrijden er vijf moesten thuis spelen, begrijpe wie kan. De tweede thuismatch kwam FC Zeemeermin op bezoek. Wat er toen exact gebeurde blijft een raadsel, want Bondgalm.Bos ging roemloos met 0-1 ten onder. Begon het gebrek aan (fitte) spelers nu al door te wegen? De eerste verplaatsing van het seizoen was naar de buren van KWB Elversele. Opnieuw geen kado om tegen deze enthousiaste promovendus aan de slag te gaan. In principe kwamen we nooit echt in de problemen, maar met een 2-4 tegen een promovendus heb je eigenlijk niet veel overschot. We waren dus gewaarschuwd voor de volgende thuismatch tegen KWB Oppuurs, nog een nieuwe naam in de reeks. We konden nipt aantreden met elf spelers en soms is dat genoeg. Zonder al teveel problemen werkten we deze wedstrijd af en de 5-1 was zelfs nog niet overdreven.

Op speeldag vijf stond een echte topaffiche gepland, waar we het bezoek kregen van vice-kampioen FC Bospark, die met 12/12 onze waarde kwamen opmeten. Na een lichte strafschop werd het 0-1, maar toen we vlak na rust konden milderen tot 1-1 viel het ineens stil. Onze jongens, wederom net met elf, zaten op hun tandvlees. Wanneer FC Bospark dan vier of vijf wissels kan doen, weet je dat het moeilijk wordt. Diep in de tweede helft werd het 1-2 en zelfs 1-3, waardoor we onze tweede thuisnederlaag leden in vijf matchen. Tegen SK Post kregen we een herkansing, weeral thuis (bedankt Walivo), om onze slechte seizoenstart alsnog wat te milderen. SK Post, ook foutloos met 15/15, kwam enthousiast aan de aftrap tegen een gehavend Bondgalm.Bos, wederom amper met voldoende spelers. Maar we startten met het mes tussen de tanden en lieten ons niet zomaar wegzetten. In een spektaculaire eerste helft werd vijf keer gescoord en de 2-3 ruststand liet nog alle opties open. Vlak na rust werd het echter meteen 2-4 en was de tank dan eigenlijk al leeg. SK Post dikte nog aan tot 3-6 en dat was meer dan verdiend uiteindelijk. We mochten bijgevolg onze titelambities definitief opbergen met een schamele 7/18. Op het Vlietje konden we de week nadien misschien terug naar adem happen. Tegen deze tegenstander op kunstgras is het altijd vervelend spelen, maar deze keer konden we de rode lantaarn met een eenvoudige 0-4 opzij zetten.

Met FC Koninckshof kregen we onze derde topper al na acht speeldagen op bezoek, en weeral voor de derde keer thuis (nogmaals bedankt voor deze logica, Walivo). Na een kwartier stonden we al met tien spelers. Dat heb je dan als je geen reserven op de bank hebt, maar we konden strijden en met een 1-1 gaan rusten. Zoals de twee andere topmatchen konden we ook na de rust geen vuist maken en zaten onze jongens ook fysiek op het tandvlees, waarbij de 2-5 eindstand dan ook logisch was. Met 10/24 bengelden we nu zelfs helemaal in de onderste regionen van het klassement, en met die gedachte moesten we de week nadien naar VK Velle, waar we het nooit gemakkelijk hebben. Onze tegenstander was echter ook geplaagd met een gebrek aan parate spelers, waardoor de winst via de 0-4 eindstand eigenlijk nooit in gevaar kwam. Met de Blue Boys kwamen de beren uit Kruibeke op bezoek de volgende speeldag. Het bleek, ondanks wederom een beperkt aantal spelers, een maat voor niets. Het vel van de beer werd vrij eenvoudig gestroopt met een 8-2 eindstand, wat zorgde voor een 16/30, en ja, dat is eigenlijk gebuisd voor een ploeg met onze ambitie.

Nadien volgden twee van onze verste verplaatsingen. Op Were Di konden onze elf jongens moedig nog een scheve situatie van 4-1 achterstand ombuigen naar een 4-4 gelijkspel. Maar de week nadien kwam uiteindelijk waar we allemaal al voor vreesden, onze eerste forfait, wegens gebrek aan spelers en interesse om de verste verplaatsing naar Spaans Kwartier te maken. 5-0 ff. Een kleine schande eigenlijk. De laatste match van de heenronde, tegen FC Cado, konden we gelukkig wel met een positieve noot afsluiten, waarbij de 4-3 eindstand de goede wedstrijd van Bondgalm.Bos oneer aandoet.

Na een half seizoen behaalden we een schamele 20/39, terwijl dat vorig seizoen nog 28/39 was. Toen maakten we de zes punten achterstand op FC Bospark nog goed, maar nu staan zij afgetekend met 39/39 aan de kop. Hopelijk kunnen we in dit ‘overgangsseizoen’ er nog het beste van maken in de terugronde en misschien hier en daar een titelfavoriet het vuur aan de schenen leggen. Van de huidige top zeven hebben we echter al vijf ploegen thuis bekampt, maar misschien kunnen we hier en daar nog voor een verrassing zorgen… Wie weet is dat zelfs ook in onze splinternieuwe uitrusting, die we al sinds mei 2022 bestelden bij sportfabrikant Joma (geen aanrader) maar momenteel nog ergens tussen Spanje en Hamme met een trage postduif op komst is. We kunnen dit hele verhaal dan ook afronden met één slotconclusie: we hadden er zelf ook meer van verwacht…