Speeldag 23 tot 26: Niet alleen de beste, maar ook de allermooiste.

April moest de maand van de waarheid worden. Konden onze jongens het hoofd koel houden en de felbegeerde titel binnenhalen? Nog vier wedstrijden en één puntje voorsprong scheidden ons van de ultieme titeldroom. De laatste keer dat Bondgalm.Bos de kampioenstitel in de eerste reeks kon binnenhalen was exact tien seizoenen geleden. Na enkele magere jaren moest dit de apotheose worden van één van de beste seizoenen uit de laatste decennia. Intussen werd er ook nog gebekerd, want de Bondgalm-leeuw is hongerig naar prijzen. De dubbel pakken zou een serieuze kers op de titeltaart zetten alleszins. Het ‘wie doet ons wat’-gevoel zit alvast diep ingebakken in de ploeg. Weinig woorden, maar veel daden. Collectief stond er zelden zo’n goed blok op het veld aan het Jules De Brouwerpark.

Na het pak rammel dat FC Koninckshof gekregen had, moesten onze jongens op een moeilijke verplaatsing naar VK Were Di. Deze Stekense tegenstander wou ons maar al te graag het vuur aan de schenen leggen en plooide zich dubbel tegen de fiere leider in de competitie. In een nerveuze eerste helft waren de beste kansen voor BGB, maar de ruststand bleef steken op 0-0. Al vroeg in de tweede helft kregen onze leeuwen een koude douche, wanneer de thuisploeg de bal overhoeks binnenknalde. Bondgalm bleef echter vol gaan voor de aansluitingstreffer, en die kwam er ook toen kapitein Tom DS de 1-1 keihard binnenkopte op corner. Lukas kon zich legendarisch maken, maar miste jammer genoeg de winninggoal, maar nadien kwamen we zelf goed weg wanneer een handsbal in de 16 onbestraft bleef. Na affluiten kwam het besef dat we hier misschien onze voorsprong hadden verspeeld, maar snel kwam het bericht binnen dat Bospark thuis was blijven steken op een scoreloos gelijkspel tegen FC Koninckshof. Oef.

Op 3 april volgde de thuiswedstrijd tegen Zeemeermin, waar we in de heenronde met 1-9 gingen winnen. Waren onze vrienden uit Waasmunster uit op revanche? Makkelijk ging het alleszins niet worden. Carl kon na een kwartier scoren en toen Jos (met zijn vijftiende goal) op het halfuur de 2-0 kon maken, namen we wat gas terug vanaf de tweede helft. Zo werd het dus 2-1, waarna onze jongens plots weer wakker schoten en vrijwel meteen de 3-1 scoorde via Carl. Zijn dertigste doelpunt. 30. De veer was een beetje gebroken bij Zeemeermin en zo konden Bram en Carl nog de score aandikken tot 5-1. Verdiende winst.

De ‘moeilijkste’ match van de laatste vier was sowieso de verplaatsing naar SK Post. Deze ploeg kon ons in de heenronde immers verslaan met een zware 2-5 score in ons eigen huis. We waren dus gewaarschuwd. Bovendien was topschutter Carl uitgeschakeld met corona. Na een nerveus begin met veel heen en weer voetbal, konden onze jongens op het kwartier scoren via Jos, die een gemeten pas van onze kapitein in doel devieerde. Na een corner kwam de bal in de voeten van Koert en die zag een gaatje, waarbij hij de bal zalig deed verdwijnen in de winkelhaak. Maar de mooiste moest nog komen. Op het halfuur rondde Jordy een waanzinnig mooie aanval in ware tiki-taka stijl genadeloos af en zo stond het plots 0-3. Bondgalm op rozen, maar we bleven doordrukken. Vlak na de rust buffelde Jones een corner van Bart keihard binnen: 0-4. Bij de 1-4 werd een zeldzaam foutje achterin meteen afgestraft, maar al snel kon Steven DG de 1-5 maken. Jos scoorde nog 1-6 op penalty en de ingevallen Tom V kon twee verdedigers van SK Post doen flateren, waarna het 1-7 werd. SK Post strafte nog een klein foutje achterin af, maar de 2-7 was slechts een voetnoot. Na deze laatste uitwedstrijd werd er nog nagenoten van een hapje en drankje in de Watermolen.

De week nadien was de kwartfinale voor de beker tegen Blue Boys. De beren van Kruibeke konden een moeilijk seizoen nog goedmaken door zich te plaatsen voor de halve finale van de beker. En zo kwamen ze ook aan de aftrap. In een beresterke eerste helft ging het spel heel snel en goed op en af. Jones kon na drie minuten al scoren na een fantastische rush van Brandon, maar Blue Boys kwam meteen langszij. Dan maar nog eens scoren met een buffelstoot dacht Jones, maar ook zijn 2-1 bleef niet lang staan. Op het halfuur werd het 2-2, maar kort voor de rust kon Jos alsnog de 3-2 vastleggen op strafschop. De tweede helft was iets minder dynamisch, met twee ploegen die vooral geen tegengoal meer wilden slikken. Vlak voor affluiten kon Andy de 4-2, zijn eerste doelpunt van het seizoen, maken en meteen ook een hele belangrijke. We stonden in de halve finales en onze tegenstander daar is… FC Bospark.

D-day was op zondag 24 april. Het moment waar we een gans seizoen naar uitkeken. Bij winst tegen VK Vlietje waren we kampioen. FC Bospark had immers hun punten via een tweede forfaitmatch op vier weken tijd al gekregen. Tja. We wisten wat er ons te doen stond. Bij het ochtendgloren stond er een stralende zon en wanneer we naar boven keken dachten we allemaal: “Wa kan er misgaan vandaag? Ons Heer is nen Ammeneir.” Zowat half voetbalminnend Hamme was gemobiliseerd en het beloofde een fantastische dag te worden.

Bondgalm greep Vlietje meteen bij de keel en na een kwartier was de opluchting groot wanneer Bart de 1-0 kon maken. Het bleef toch wat nerveus voetballen en de openingen waren vrij schaars, maar Jos vond rond minuut 35 een gaatje wanneer hij een vrije trap genadeloos onder de keeper doortrapte. En de opluchting was enorm wanneer Carl vlak voor rust wondermooi de bal uit de lucht haalde en perfect kon afronden. Na de rust bleven we op ons elan verder gaan. Via een knap ingestudeerde nummertje zette Jos Timmy eenvoudig voor doel, waarna Bart eenvoudig de 4-0 kon binnenleggen. Het delirium was nabij en Jos en Jones konden nog 6-0 maken. Het werd zelfs nog 6-1, maar dat vond niemand zo erg meer.

Bondgalm Bos is kampioen. En hoe! We zijn niet alleen de allerbeste, maar ook de allermooiste club. Een bende kameraden die voor elkaar door een vuur gaan, zowel op als naast het veld. Van elk moment samen wordt er genoten en de feestjes achteraf liegen er niet om. Trainer Smee pinkte een traantje weg, knuffels en broederlijke zoenen werden uitgedeeld, goedkope cava werd rondgespoten. We dansten de sirtaki en schoven op onze buiken in de kleedkamer. Het bier vloeide rijkelijk en er werd gesprongen, gedanst en soms ook eens gevallen. We stonden op de toog in ons stamcafé, we dronken bierwaves en zwaaiden met onze T-shirts. We waren zó fier om deel uit te maken van zo’n fantastisch mooie groep. Elke minuut bij deze bende is uniek en wordt gekoesterd door elke speler. Dit maken we misschien nooit meer mee? Het seizoen zit er echter nog niet op. We moeten nog de halve finales afronden tegen FC Bospark, en dit op zondag 8 en 22 mei. De titel is al binnen, maar de dubbel zou pas een ultiem hoogtepunt zijn.

Topschutters:

Eindstand Competitie:
Carl (32)
Jos (19)
Bart (11)
Jordy (8)
Jens (6)
Jones (6)
Mike (5)
Tom V (5)
Brandon (4)
Steven (4)
Timmy (3)
Bram (2)
David (2)
Jurgen (2)
Michiel (2)
Tom DS (2)
Wouter J (1)
Koert (1)

Owngoals (3)

Beker:
Jos (3)
Jones (2)
Andy (1)
Brandon (1)
Bram (1)